Prvi tragovi o staklu nas vuku u Egipat i to u 3000. god. p.n.e. Tu su pronađeni prvi ostatci stakla od kojega su tada pravljeni samo ukrasi.
Staklo se u Evropi počelo proizvoditi u 11. vijeku. Kvalitet tog stakla je bio veoma loš, bilo je puno neravnina i odstupanja u debljini stakla. Poslje se počelo praviti kvalitetnije staklo postupkom ljevanja, tako što se izljevalo deblje pa se ohlađeno brusilo i poliralo dok nisu postignuti željeni kvalitet i debljina.
U to vrijeme staklo je bilo veoma skupo i uglavnom se ugrađivalo samo na kraljevske dvorce i palate.
Sredinom 20. vijeka u Belgiji i SAD je proizvedeno staklo Liby-Owenovim postupkom.
Novi postupak je prekretnica u proizvodnji stakla, tek sa njm je počela masovna proizvodnja stakla.
Ovim postupkom se staklo u kontinuiranom procesu valjcima izvlačilo iz peći za taljenje. Brzina procesa je diktirala debljinu staklenih ploča. Ali i ovaj proces nije u potpunosti rješio razlike u debljini stakla.
Napokon rješenje je došlo kada je Pilkington 1952 god. razvio postupak izrade float-stakla, koji je vrlo ekonomičan, a omogućava masovnu proizvodnju ravnoga stakla.
Pilkington je prvi izmislio da staklo nakon taljenja više ne ide na valjke već prvo pliva u kositrenoj kupci.
Zbog kositrene kupke (eng. floating) se ravna ploča stakla i kod nas uglavnom zove flot-staklo.
U kupci nastaju dvije idealno paralelne površine, a nakon kupke staklena traka se uvodi diektno u proces kontroliranog hlađenje koje je važna stvar u industrijskoj proizvodnji stakla.
Float-staklo je osnovni proizvod za skoro sve vrste visokovrijednog stakla.
Postoji dosta vrsta stakla. Ono se razlikuje po kvalitetu, čvrstoći, boji, glatkoći itd..
Nadam se da će vam ova podjela i kratko objašnjenje pomoći da se opredjelite za staklo u vašim prozorima i vratima.
VRSTE STAKLA
Obično (Float) - staklo se pravi pomoću float tehnologije.
Visoke je kvalitete, prozirno, ravnih, paralelnih površina, prirodnog izgleda i bez deformacija.
Pravi se bezbojno, bronca, zeleno, sivo, azur i tamno plavo.
Polu reflektivno - staklo odbija sunčeve zrake ali ne u toj mjeri kao reflektivno, već upija jedan dio svjetlosti i energije. Postoji u bezbojnoj, zelenoj, azur boji. Najviše se koristi za postakljavanje fasada, fiksnih stjena, ulaznih vrata itd..
Reflektivno - staklo presvučeno je tankim slojem koji na površini izaziva refleksiju svjetlosti. Ako se sa njim ostakljuju lokali ili poslovne zgrade obično je obojen u plavu, zelenu ili smeđu.
Stepen refleksije se postiže debljinom sloja nanesenog na površinu stakla. Upotrbljava se najviše na objektima gdje se želi postići potpuna privatnost unutrašnjeg prostora.
Ornament staklo - je ravno staklo sa raznim detaljima sa jedne ili obe strane. Upotrbljava se tamo gdje prozirnost stakla nije poželjna ali se zadržava prolaz svjetlosti.
Može biti pljeskareno i matirano bronzom ili žutom bojom. Kod nas se najčešće ugrađuju : Delta, Nijagara, Kura, Crepi, Oceanic itd..
Žičano staklo - je staklo u koje je ubačena žica dok je staklo bilo u tečnom stanju i ono se najčešće koristi kod ostakljavanja ulaznih vrata u stambene zgrade i sl., gdje god postoji sumlja da bi staklo moglo biti izloženo razbijanju. Žica u staklu omogućava koheziju pa se staklo nemože raspasti i nekoga povrijediti a kroz prozor se i dalje nemože proći.
Kaljeno staklo - se kali na određenoj temperaturi,radi postizanja veće tvrdoće. Kako se na većoj temperaturi mjenja struktura stakla, ono se prilikom razbijanja mrvi u manje komadiće da nebi nekoga povrjedilo kao i kod stakla od auto-šajbe.
Pljeskareno staklo - se dobija tako što se abrozivni materijal nanosi na staklo pod velikim pritiskom.
Staklo se može pljeskariti kompletno, a možemo pljeskariti samo neke djelove stakla.
Tako da se mogu iscrtati zanimljivi geometriski oblici.
Satinirano staklo - se dobija završnom obradom običnog stakla kontinuirano sa kiselinom tako se osigurava ravnomjerna obrada stakla. Ovaj proces nam omogućava veći i bolji izbor detalja na staklu a moguće je i prenošenje grafičkih motiva na staklo, logotipova, ponavljajućih uzoraka itd...
Brušeno staklo - se koristi uglavnom kod primjene stakla u opremanju enterijera u stanovima (stolića, polica i sl.). Bruse se uglavnom rubovi stakla da se na njih nemože povrjediti ili da bi na njih bolje prionili npr. boja, silikon, dihtung itd..
Laminirano (sigurnosno staklo) - se sastoji od dva ili više slojeva stakla i jedniga ili više slojeva PVB-a (poluyvinylbutyral), koji daje staklu veću čvrstoču i elastičnost.
Ako se staklo razbije komadići se neraspršuju već ostaju u okviru zahvaljujući plastičnim međusloju.
Još jedna njegova dobra karakteristika je što staklo upija zvučne vibracije širokoga spektra i omogućava bolju zvučnu izolaciju od običnoga stakla.
Neprobojno staklo - je staklo koje je ljepljeno tekućim kristalima i filmom, debljine minimalno 10 mm : otporno je na udarce, metke .., sve zavisi od kategorije željene zaštite (npr.do razine 44 Magnuma ili Kalašnjikova). Obično se koristi za pregradne stjene,šaltere itd.. A proizvodi se u raznim bojama.
Vatrootporno staklo - štiti od plamena, dima i toplih plinova i ima nekoliko slojeva. Ne propušta toplinu u trajanju minimalno od 30, 60, 90 ili 120 min. , zavisno o potrebi. Izrađuju se od stakla ljepljenih folijom.
NISKOEMISIONO ILI Low-e staklo
Low-e staklo (niskoemisiono) smanjuje gubitak toplote za 60-70% u poređenju sa običnim IZO staklom.
Taj efekat daje mikronski tanak ali zato vrlo efikasan i funkcionalan sloj metala koji u infracrvenom području djeluje kao reflektor. Low-e staklo se proizvodi u dve varijate. U hard-coating varijanti se za vrjeme proizvodnje na površinu stakla nanosi željezni oksid. A u soft-coating varijanti se nakon procesa proizvodnje stakla, postupkom katodnih zraka, nanosi više slojeva željeznog oksida u visokovakumiranom postrojenju.
Low-e staklo blokira prolaz IR zraka, a propušta sunčevu svjetlost. Zato ako želimo da blokiramo gubitak toplotne energije iz prostorije unutršnja strana (prema prostoriji) IZO stakla mora biti Low-e, tada dopuštamo ulazak sunčeve toplote koja pomaže grijanju prostorije, a ako želimo spriječiti ulazak sunčeve toplote tada low-e staklo postavljamo na vanjsku stranu IZO stakla. Bitno je da se sloj željeznog oksida uvjek okreče u unutrašnjost IZO stakla.
STAKLO JE NAJVAŽNIJA STAVKA U VAŠEM PROZORU
Staklo je najvažniji element u prozoru i ono zauzima najveću površinu prozora.
Upavo iz tog razloga su se na starim prozorima sa jednosrukim staklom pojavljivali enormni gubici toplotne energije. U savremenom građevinarstvu najviše se koristi izo ili termoizalaciono staklo.
IZO staklo je staklo koje je sastavljeno od dve staklene ploče, najčešće debljine 4mm odvojenih međusobno hermetički zatvorenim međuprostorom koji može biti napunjen zrakom ili nekim plemenitim gasom (argon,kripton,xenon,sf6 ).
Od vrste gasa i stakla direktno zavisi i toplotna izolacija.Što je gas teži to je bolja toplotna izolacija.Za svaki gas je posebno zahtjevana optimalnaširina međuprostora :
-Zrak ili argon - debljina al. distancera 16mm
-Kripton - debljina al. distancera 10mm
-Xenon - debjina al. distancera 8mm
-SF 6 debljina al. distancera 8mm
Prije spajanja distancera u ram u njih se prvo mora sipati molekular koji služi za isušivanje vlage koja bi se eventualno zatekla u prostoru izmedju dva stakla tokom proizvodnje. Takodje molekular osigurava nizak nivo vlage koja bi mogla ući u medjuprostor zbog raznih uticaja.
Butil(polyisobutylen) služi za ljepljenje i izolaciju i on je prva barijera IZO stakla. Butil osigurava nizak prolaz vlage, pare i gasova a ima otpornost na starenje, pucanje i termičku stabilnost. Butil se nanosi tako što ga mašina zagrije i nanese na al. distancer prije njgovog ljepljenja na staklenu površinu.
Butil je samo osjetljiv na vodu i vodenu paru,pa zbog toga na njega moramo nanjeti drugi kit.
